De weg,
de stilte valt.
Ondanks het feit dat er wezenlijk geen weg te gaan is, leven jullie in de wereld van de materie en dualiteit en ik begrijp dat jullie nog niet zover zijn dat je buiten de tijd en dus buiten de mogelijkheid van een reis kunt leven. Dat is ook het mooie aan de dualiteit en jullie leven in de materie, dat er een begrip is van tijd en juist in dat begrip van tijd ligt ook jullie weg naar het tijdloze. In jullie begrip van duister ligt jullie weg naar het licht. In jullie begrip van angst ligt de weg naar liefde. Dus ja, juist jullie kunnen de weg gaan. De reis naar binnen maken. Langs al die begrippen tot begriploosheid. Hoe mooi is dat?
Dus gaan we die weg en maken we de reis. We hebben al zoveel begrepen sinds we dit boek zijn begonnen. Zoveel over het hoe en waarom van bepaalde aspecten in jullie wereld en eigen leven. Waarom je bepaalde mensen ontmoet, hoe zij reflecteren wie jij wezenlijk bent en ‘de weg’ die je daarin mag gaan. Hoe de aarde om jou heen werkt in het dierenrijk, maar ook de planten en mineralen. Waarom er verstandelijk beperkten in jullie leven zijn en hun achtergrond en verbinding met het meest Goddelijke dat zij op aarde belangeloos leven. Zo is alles en iedereen in jullie leven er om je die weg te plaveien voor de reis naar binnen. Je kunt jezelf steeds meer openen voor de mogelijkheid om dat te willen aanschouwen en te doorgronden.
Een observator van je eigen leven worden, is een belangrijke stap op weg in die reis. Daar begint namelijk het Bewust Worden wat een kwaliteit is van het Bewust Zijn.
Het Bewust Zijn is zich werkelijk bewust van het leven, van alles wat het leven inhoudt! En niet het leven op aarde alleen, maar ook het Leven in het Absolute. Als Absolute. Het Bewust Zijn is de schakel tussen die twee werelden die in de dualiteit gescheiden lijken te zijn. Lijken te zijn, want niets is minder waar. Het is juist de illusie van deze waarheid die je mag leren doorgronden. Als je je daar van bewust bent dan heb je de grote stap gezet: dat je de illusie leeft van afgescheiden zijn, maar dat je nooit afgescheiden kunt zijn van iets dat je wezenlijk bent.
Als je zonder oordelen in het leven kunt staan en jezelf en anderen met liefde en compassie kunt zien en hier naar kunt handelen, zullen al je gedachten, woorden, daden, maar ook je manier van kijken naar het leven, vanuit onmetelijke liefde zijn. Dan gebeurt er iets wezenlijks met je, dan heb je diepe verbinding met de Bron.
Je hoeft er niets voor te veranderen bij je jezelf, je hoeft alleen maar ten diepste en ten volle te accepteren wie jij bent. Helemaal! En dan bedoel ik alles wat je aan uiting in het leven van de dualiteit bent. Alles wat je ooit gedaan en gezegd hebt, vooral als dat niet zo lovenswaardig was, vooral als dat pijn heeft gedaan of je er het oordeel 'fout' op hebt geplakt. Als je je zelf daarvoor kunt vergeven, dan maak je de shift naar onvoorwaardelijke liefde en compassie. En dat is alles wat je bent.
Vergeven is niets anders dan volledig accepteren dat je iets niet meer kunt veranderen en er geen oordeel meer over hebben.
Dan mag je ook volledig accepteren dat je de Goddelijke Bron bent, dan mag je ook zonder oordeel aanvaarden dat je pure liefde bént. Al is dat blijkbaar net zo moeilijk als te aanvaarden dat je ook bang kunt zijn of boos, verdrietig of ronduit gemeen. Jullie zijn het allemaal en als je diep in jezelf zou durven schouwen zou je zien en ervaren dat je jezelf net zo hard, en ook nog eens telkens weer (!), veroordeelt op de hele kleine fouten. We spraken er al eerder over, de grote en zogenaamd kleine fouten, alles is goed. Alles is zoals het is. Daarmee kun je oordelen loslaten en bevrijdt je jezelf van niet kunnen accepteren. Beiden zijn voorwaarden om de volgende grote stappen op jouw weg van de reis naar binnen te kunnen zetten. Je kunt het besef diep tot je door laten dringen waar oordelen allemaal in zit en hoe klein en onbeduidend het soms lijkt. Het zijn nog steeds oordelen en daarmee een afscheiding van het besef van Goddelijke liefde.
Dit zijn belangrijke stappen om te zetten, waarin je jezelf dagelijks kunt oefenen en oefenen. Volg daarin de wegen die zich voor jou openen, waarin je ondersteuning vindt. Maar maak je niet afhankelijk van die wegen, gebruik ze en laat ze weer los. Laat ze je ondersteunen en inspireren, maar reis verder.
Ook dat is belangrijk: dat je je nergens aan hecht. Durf los te laten om in beweging te blijven.
Je kunt niet naar binnen reizen als je niet open durft te zijn voor wat zich aan je voordoet en flexibel durft te zijn in het volgen van die beweging. Wat gisteren goed was, kan vandaag tot een andere keuze aanzetten. Uiteindelijk zul je alles los mogen laten, al je beelden en concepten die je over jezelf en het leven bedacht hebt. Je zult alleen dan vrij kunnen zijn als je je persoonlijkheid bij de poort achter durft te laten. Als je je over durft te geven aan wie je bent zonder concepten, zonder vooropgezette ideeën, beelden en verhalen. Als je zo totaal vrij durft te zijn opent de kosmos zich voor jouw mogelijkheden en de stroom van jouw leven vanuit de Bron. Dan ben je Thuis.
