Als pup ging Charmant met zijn broertje en zusjes mee naar een kinderhospice en gaf hij zich helemaal over aan het dienstbaar zijn aan deze kinderen. Wat was dat een intens mooi kado voor deze mooie kinderen.
Hij had het van geen vreemde want zijn moeder is een zorghondje pur sang. Vandaag de dag gaan ze een paar keer in de maand mee als ik een weekend met 4 kinderen van een zorgboerderij in een logeerhuisje verblijf op een park.
Als ik dan vrijdag roep: ‘kom we gaan naar de kinderen’, dan staan ze al bij de deur met blij kwispelende staartjes. Zodra we in het huisje aankomen heb ik geen kind/hond meer aan ze.
Dan verandert de blik in hun ogen en gaan ze in de ‘zorgstand’. Dienstbaar aan elk kind dat het (even) nodig heeft. Ze verzorgen hoofdpijnen, angsten, verdriet, smoren boosheid in de kiem en waarschuwen als het stoeien uit de hand loopt. Nooit zijn ze moe of uitgeput, want ze verzorgen ook hun eigen energie. Vooral omdat ze er onvoorwaardelijk zijn. Altijd.
Soms, als de kids heel druk zijn of veel toestanden maken, komen ze even bij me zitten voor ‘overleg’ of een knuffel en dan kunnen ze er weer tegen, ze schudden het letterlijk van zich af… en door.
Als we naar huis gaan, zijn ze moe maar voldaan en weer helemaal hond.
Ik geniet enorm van het werken met ze. Charmant is helemaal opgeleid door zijn moeder en hier en daar aangemoedigd door mijn goedkeuring.
Wat ben ik ongelofelijk trots op ze!!!
