Mijn lieve poes van ruim 15 is al een tijdje ernstig ziek. Behalve een hart- en schildklier probleem heeft ze naast artrose sinds een paar maanden ook een kankergezwel op haar tong. Het eten gaat steeds moeizamer en haar lijfje gaat langzaam steeds verder achteruit. Ze wil zich wel schoonhouden (ze was een poetsdoos eerste klas), maar ze bloedt soms uit haar bekje wat ze dus verspreidt over haar vacht. Ik kam haar vaak, wat ze wel fijn vindt, maar het wordt steeds meer dweilen met de kraan open.
Buiten dat, heeft ze enorme levenswil. Ze geniet, zoals ze haar hele leven al gedaan heeft, van elke seconde. Ze gaat nog mee wandelen met de hondjes, al is het op een slakkentempo, en slaapt 's nachts nog steeds het liefst onder de sterren. Ze kronkelt door het gras en knort als je lekker bij haar komt zitten.
Ze leeft! En zo heet ze ook: LaVie.
Maar omdat het nu zo hard achteruit ging had ik besloten met haar naar de dierenarts te gaan voor een laatste overleg en haar laatste reis. Van al de reizen die we samen door Europa gemaakt hebben, zou ze dit keer alleen op pad gaan.
Maar zover kwam het niet.... LaVie heeft haar eigen reisplan.
TYPISCH LAVIE
Toen het gisteren tijd was om naar de dierenarts te gaan was ze verdwenen! Maar dan ook echt.
Al weken is ze dichtbij en gaat niet meer alleen op pad en nu was ze weg 🙈 Ik had het wel tegen haar gezegd: “liefje, als je nog niet wilt gaan, laat het me dan weten.” Zo maakte ik altijd afspraken met haar als we op reis waren. We gaan om 8 uur morgenvroeg weg, zorg je dat je er bent? En altijd was ze op tijd. Op een paar keer na dat ze wist dat ze een ‘back-up’ had, dan verdween ze en zat ze vanaf een afstand op een dak te kijken tot ik weg was en ging dan met de anderen mee terug die een week later gingen. Als kersverse mama bracht ze zo haar jongste dochter thuis die was ontsnapt en onvindbaar. 3 Maanden oud en veel te jong om alleen naar buiten te gaan. Ik vroeg aan LaVie of ze haar dochter wilde gaan zoeken omdat ik haar niet kon vinden. Binnen een half uur kwam ze terug en leverde haar kind op de vensterbank af. Toen ik haar kitten veilig binnen had gelaten, draaide ze zich om en sprong over de schutting de tuin weer uit.
Zo konden we samen ‘overleggen’ en gaf ze twee jaar geleden heel duidelijk aan niet meer mee te willen naar Frankrijk. Ze bleek een hartkwaal te hebben en kon het reizen niet meer aan. Al die jaren had ze met volle teugen genoten van het reizen. Hotels waren favoriet! Dan was ze echt op reis. Ik liet haar altijd gewoon uit de auto om haar behoefte te doen en op verkenning uit te gaan als ik incheckte. Dan liet ik vanuit het raam weten in welke kamer we zaten en dan kwam ze daar naartoe.
Zo communiceerden we met elkaar, en ook nu...
EIGEN WIL Ze zat daar op een afstand vanaf het dak van de schuur van de buren naar me te kijken in de hoop dat ik haar zou begrijpen. Ze wilde (nog) niet mee, nog niet op reis.
In overleg met de dierenarts hebben we haar een injectie gegeven met een flinke ontstekingsremmer en daar ging ze... nog een paar weken respijt. Hopen we.
Tot het moment dat ze echt niet meer kan slikken, zijn we nog even samen.
Nog even van het leven genieten, van LaVie.
Elke dag telt voor haar. Het is geen kwestie van ziek zijn voor haar, het is een kwestie van leven: ‘elke seconde dat ik kan genieten, doe ik dat! Elke mogelijkheid die ik zie, grijp ik aan!’
Haar leven is een voorbeeld voor hoe je onder elke omstandigheid zonder klagen je vrij kunt voelen en het leven in volle teugen door je heen kunt laten stromen.
En dus is ze er nog..
Nog een paar dagen? Nog een paar weken? We zullen het zien. Maar genieten zullen we! Al is het maar in alle stilte, dichtbij elkaar... Vive La Vie!!
#lifeisgood #thejourneyoflife #soulsearchingjourney #soulfulness #mindfulness #joyfulness #happiness #soulfulconnection #judithgroeneveldacademy #bailadorafarm #openheart #hetleven #schoonheidvanhetleven #levensvreugde #openhart #zielsverbinding #verbondenleven #geluk #vrijheid #communicatie #verbinding #liefde #onvoorwaardelijkheid #powerandflow
Opmerkingen