Equine Guidance is een bijzondere begeleidingsmethodiek. Vanuit zijn kuddegedrag geeft het paard waardevolle en heel directe feedback, zonder enige vorm van oordeel over wat het bij de cliënt ervaart. Het is een ervaringsgerichte benadering waarbij de begeleider een observerende houding aanneemt en vanuit dat gewaarzijn (Observing Awareness) de cliënt te stimuleert zijn of haar eigen antwoorden en oplossingen te vinden.

Paarden zijn per definitie ervaringsgericht en leven in dit veld van Observing Awareness. Hun sterke zintuigen zijn in staat om op grote afstand hun omgeving te voelen. Van nature zijn het vluchtdieren die in een kudde leven. Ze zijn dus steeds alert op wat er om hen heen gebeurt en wie zich daarin begeeft. Zo signaleren ze niet alleen wanneer er een roofdier in de buurt is, ze kunnen ook nog waarnemen of dat roofdier op jacht is of net gegeten heeft. Aan de hand van deze ervaring bepalen zij hun gedrag: vluchten of doorgrazen.

 

In de kudde is het belangrijk dat elk paard is staat is om meteen te vluchten als dat nodig is. Daarbij hebben zij een leider (meestal een merrie) en een (drijvende) hengst die de meeste kracht heeft om hen te verdedigen. De leider is bepalend voor het gedrag van de kudde. Zij weet ook precies hoe de kudde ervoor staat en wat er nodig is. Als een van de paarden ziek is dan zullen de anderen proberen het te helpen als dat kan. Door het te beschermen en de spanning van de ziekte proberen weg te nemen en af te voeren door gapen, rollen, ontlasten etc.

​

In de Equine Guidance is het dit gedrag wat helpt om de cliënt gewaar te laten worden van zijn of haar eigen gedrag. Als de begeleider met de cliënt zich in de kudde begeeft, zullen de paarden direct scannen wie de cliënt is en hoe ‘veilig’ deze is voor de kudde (kan iemand meevluchten als dat nodig is).  De paarden zullen meteen spanningen gewaarworden of die nou verborgen worden of niet. Hun taal is puur fysiek, ofwel non-verbaal, en goudeerlijk. Ze hebben geen oordeel over het hoe en waarom van iemands gedrag. Ze reageren op mensen precies zoals op andere paarden. En dat is wat de begeleider geleerd heeft, om dat te vertalen zodat we hun gedrag begrijpen. Het is en blijft echter de (lichaams-) taal van het paard en wordt geen mensentaal. Belangrijk is om na wat het paard laat zien aan spanningsgebieden, als mens verder te kijken en de vertaalslag naar de eigen ervaringswereld te maken.

​

Het paard komt binnen via de weg van het voelen. Dat is puur en direct. Een cliënt kan middels het denken net doen of bepaalde dingen niet gevoeld worden, vooral als dit te maken heeft met traumatische ervaringen. Een paard voelt dit meteen en zal er alles aan doen om de verbinding tussen het denken en voelen te herstellen. Want pas als iemand authentiek en congruent is, is het veilig voor de kudde. Dan weet het paard of die persoon geen belemmering is voor de kudde als er gevaar dreigt. Net als een ander paard ziek is, zullen ze ook de cliënt helpen om ‘gezond’ te worden. Ze nemen spanning over en ontladen die door gapen of te ontlasten. Ze tonen middels hun lichaamstaal wat ze bij de cliënt ervaren. Als hoofd en hart weer samenvallen, laten ze dit op een positieve manier en zeer direct merken, wat veel cliënten diep raakt en wezenlijk iets kan veranderen.

​

Doordat paarden via het gevoel contact maken is de impact vele malen groter dan bij cognitieve therapieën. Vaak wordt het als zeer bijzonder en vooral helend ervaren dat paarden zo snel kunnen aangeven waar het probleem zit. Dit kunnen ze door precies aan te geven waar de spanning zit. Hun onvoorwaardelijkheid daarin, maar ook hun toewijding en overgave aan de sessie, geeft cliënten de veiligheid en het vertrouwen die ze nodig hebben om trauma’s onder ogen te komen. Stap voor stap.

​

Equine-Guidance richt zich op het herstel van de verbinding tussen het denken en het voelen.